Όταν το οροπέδιο καταλήφθηκε από τους Οθωμανούς το 1649, όπως ήταν αναμενόμενο, οι κατακτητές έστειλαν δικούς τους ανθρώπους να κατοικήσουν στο οροπέδιο. Αυτοί οι άνθρωποι είχαν ως βασικό σκοπό την επίβλεψη των κατοίκων, τη σύλλεξη φόρων και τη διαχείριση, γενικότερα, της γύρω περιοχής.
Η γεωγραφική όμως ιδιομορφία του οροπεδίου, οι δύσκολες χειμερινές κλιματολογικές συνθήκες και η έλλειψη επαρκούς ασφάλειας, έκαναν το οροπέδιο έναν τόπο αφιλόξενο για τους ξένους κατακτητές. Όλοι αυτοί οι παράγοντες συνετέλεσαν, στο να μην κατοικηθεί ποτέ πραγματικά το Λασίθι από μεγάλο αριθμό Οθωμανών.
Δυο μεγάλες Οθωμανικές προσωπικότητες, κατά τα πρώτα χρόνια της Τουρκοκρατίας στο οροπέδιο, ήταν οι ενοικιαστές φόρων Χανιαλή Αχμέτ Αγάς και Γερλή Αγασή Ισμαήλ Αγάς. Ο πρώτος διέμενε στο χωριό Μαγουλά και ο δεύτερος στο μικρό σημερινό συνοικισμό Σμαηλιανό. Ο Χανιαλή Αχμέτ Αγάς είχε μια ιδιαίτερα καταπιεστική συμπεριφορά προς τους Λασιθιώτες, ενώ παράλληλα ο τρόπος με τον οποίο έπαιρνε την περιουσία του κόσμου, ήταν συχνά βίαιος και αδίστακτος. Ο φόβος που ενέπνεε στις τουρκικές αρχές ώθησε τελικά τον σουλτάνο να εκδώσει φιρμάνι για τη θανάτωση του, ενώ η τεράστια περιουσία που είχε αποκτήσει, με διάφορους άνομους τρόπους, περιήλθε στο τουρκικό δημόσιο.